به ویژه اینکه وقتی به این مسأله توجه کنیم، در می یابیم که معمولا زین حیوانات بزرگ تر و پهن تر بوده است و زین دوچرخه کوچک تر و باریک تر و میزان تحریک کنندگی در آن بیشتر است.
اگر مروری تاریخی هم به این قضیه داشته باشیم، متوجه می شویم که سیره و روش مسلمانان در صدر اسلام و تا مدت ها پس از آن چنین بوده است ک هدر مسافرت ها و جابجایی ها، خانم ها بر کجاوه سوار می شدند و بر زین حیوانات سوار نمی شدند.
بنابراین اسلام و آموزه های ارزشمند آن، عفت و حیا را بر زن می پسندد و یکی از اموری که آمادگی برای بی عفتی و بی حیایی زن می شود، دوچرخه سواری دختران است. با توجه به ساختار و فیزیک خانم ها، وقتی دختران بر زین دوچرخه سوار می شوند، زمینه ی بروز مشکلات غریزی و جنسی مانند لذت بردن از کشیدن بدن بر زین و در پی آن تمایل به خودارضایی در سنین بعدی پدید می آید؛ که پدیده ای نامطلوب و گناهی بزرگ می باشد. شاید یکی از مصادیق فساد و فجوری که در روایت امام علی (علیه السلام) به آن اشاره شد، همین باشد.
علاوه بر پیامدهای فردی دوچرخه سواری دختران؛ نباید از پیامدهای زیانبار آن در عرصه اجتماع و تهدید امنیت اخلاقی و عفت عمومی جامعه هم غافل ماند. این رفتار بخصوص از سوی دختران نوجوان و جوان در پارک ها و کوچه و خیابان ها با توجه به حالت نشستن بر روی دوچرخه و نوع پوششان، غالبا موجب تحریک نوجوانان و جوانانی می شود، که در آستانه یا اوج بیداری غریزی و تحریک پذیری قرار دارند و نتیجه آن گاهی آزارهای کلامی و سوء استفاده های جسمی است که متوجه دختران بویژه دختر بچه ها می شود.
بر اساس آموزه های اسلامی در برنامه ریزی های تربیتی، آموزشی، اوقات فراغت، سرگرمی، تفریح و ورزش دختران و فرزندانمان ، شایسته است متناسب با فرهنگ دینی خودمان عمل بکنیم و از الگو پذیری و آموزه های اشتباه و آسیب زای، بر اساس فرهنگ تحمیلی بیگانگان دوری کنیم.